İlk Buluşmamızda Bana HIV Pozitif Olduğunu Söyledi
Ev arkadaşımla oturmuş muhabbet ediyoruz; bir kaç ay önce yaptırdığı HIV testi için sonucunu gidip almadığından bahsediyordu. Ben de ‘eğer kötü bir şey olsaydı seni arayıp bulurlardı’ dedim. Aradan bir hafta geçmeden arkadaşıma bir telefon geliyor ve "yaptırmış olduğunuz testinin sonucunu tekrarlamamız gerekiyor" diyorlar. Telefonu kapatır kapatmaz beni aradı. Aynı gün yurt dışına çıkacaktı. Hem korktum, hem panikledim. Söylediklerim kulağımda çınladı "Kötü birşey olsa onlar seni zaten bulur". Ne diyeceğimi bilemeden, sakinleştirmek için bir kaç birşey saçmaladım. Testi tekrarlamak için hastaneye gitmesinin en doğrusu olduğuna hem kendimi, hem ev arkadaşımı ikna etmeye çalıştım. Yurt dışına çıkamamaktan korka korka hastaneye tekrar gitti, kan verdi. Öğleden sonra da yurtdışına uçtu.
Bir hafta boyunca o yurt dışında, ben de İstanbul'da internette araştırmadığımız bilgi kalmadı. Bu araştırmalar sırasında, sağlık çalışanı olmama rağmen HIV ve AIDS konusunda ne kadar bilgisiz olduğumu gördüm. Arkadaşım yurtdışından döndükten sonra testin sonucunu aldı. Doğrulama testi yapmışlardı ve sonuç pozitifti.
Bu sefer de bu konuda destek ve bilgi alabileceğimiz kurum aramaya başladık. İnternetten o zaman tek olan derneğe ulaştık. Arkadaşım telefon ile bu konuda deneyimli ve bilgili insanlarla görüştü. Deşifre olma korkusu yaşıyordu. Ancak dernekteki çalışanların güven veren yapıları sonucu, yüz yüze görüşmeye ikna oldu ve dernekle tanışmaya gitti. Ordakilerin tavrından hayatın devam ettiğini, aslında başına kötü birşey gelmeyeceği bilgisini edindikçe, arkadaşım tekrar hayata tutunmaya ve kendini toparlamaya başladı. Ölüm korkusunun yerine, aslında hepimizin dikkat etmesi ve özen göstermesi gereken sağlıklı yaşamın sırlarına erişmeye başladı.
Dernekte o zamanlar çok başarılı bir kadro vardı. Tıbbi destekten, psikoloğa, diyetisyene, hukuksal alanda yaşanan hak ihlalleri için avukatlık desteğine kadar aklınıza gelebilecek bütün sıkıntılarınızın çözümü mevcuttu. Ev arkadaşım o kadar keyifle gidip geliyordu ki derneğe, bir kaç sefer bende onunla uğradım.
Kısa bir süre sonra 1 Aralık Dünya AIDS Günü etkinlikleri için hazırlıklar başladı ve dernek yoğun bir döneme girdi. Bende elimden geldiğince yardımcı olmak için gönüllü olarak gidiyordum. Bu gidip gelmelerim sırasında biri çok ilgimi çekiyordu. Sürekli telefonla konuşup, içeri – dışarı koşturup duruyordu. Tam o yoğun koşturmanın arasında doğru dürüst konuşma fırsatımız olmamıştı. Aslında kendimi yeni bir flörte / ilişkiye hazır hissetmediğimden pek yanaşmamıştım. Ev arkadaşım bu ilgimi fark etti ve ilmek ilmek aramızı yapmaya başladı. İkimizi de ayrı ayrı o kadar gaza getirdi ki; buluşup bi kahve içmekten, bir iki saat vakit geçirmekten ikimizinde kaybedeceği bir şey olmadığını düşünerek buluştuk.
O gün bütün gün beraberdik. Uzun uzun yürüdük, sohbet ettik, güldük, keyif aldık. İlk buluşmamızda bana HIV pozitif olduğunu söyledi. Hiç problem etmedim. Çünkü dernekten o kadar güzel bilgiler edinmiştim ki bunun sadece tıbbi bir durum olduğunu biliyordum. Beni ilgilendiren karşımdaki insanla ne kadar mutlu ve keyifli vakit geçirdiğimdi. Sonra uzun uzun telefon muhabbetlerimiz başladı. Her fırsatta buluşmaya, birbirimizi görme isteğiyle yanıp tutuşmaya başladık. Deli dolu, ayaklarımızın yerden kesildiği bir aşk hikayesini yazmaya başladık. Dört sene süren ilişkimizi bir üst boyuta taşıma vakti gelmişti. Cesaretimi topladım ve artık bu hasret yeter dedim. Evlenme teklifini ettim. Artık beş yıldır da evliyiz. Sürekli yeni şeyler keşfediyoruz. Her fırsatta dünyayı geziyor, yeni yerler görüyoruz. Birlikte olmanın, aile olmanın verdiği keyifli yaşamı doya doya yaşıyoruz.
HIV’in hayatımızın neresinde olduğunu soracak olursanız, gündemimizde hiç olmuyor. HIV negatif bir sağlık çalışanıyım ve pozitif biriyle güvenle birlikte olunabileceğini savunuyorum.
HIV pozitif eşi (2017)
